απαρόρμητος

-η, -ο (Α ἀπαρόρμητος, -ον)

νεοελλ.

αυτός που δεν έχει δεχθεί παρόρμηση από κάποιον για να κάνει κάτι

αρχ.

αυτός που δεν εξεγείρεται.